Şimdi buraya yazacaklarımla karamsar bir tablo çizmek değil amacım...ümitsizde değilim hamdolsun...Çünkü ''Allah'ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin'' ve ''Gevşemeyin,üzülmeyin eğer iman ediyorsanız üstün gelecek olan sizlersiniz,'' buyuruyor Halik-ı Zülcelal...
Cennet misali ülkemizde gün geçmiyor ki şiddet yaşanmasın.Gün geçmiyor ki cinayetler olmasın,gözyaşı dökülmesin.Peki ama neden? Merhum şairimiz;''Şüheda fışkıracak toprağı sıksan şüheda'' dizeleriyle ifade ettiği bu mübarek topraklarda neden böylesine zulümler yaşanıyor? Şahsen bir insan olarak bütün bunlar,yaşanan nahoş durumlar yüreğime adeta bir ok gibi saplanıyor...
Öyleyse ne lazım bize?
Bize ''Yunus misali yürek'' lazım...Yunus gibi bakabilmek lazım hayata,kainata...Bunun içinde öz'e dönmeli,silkinmeli ve kendimize gelmeli...Zira bu böyle gitmez,gitmemeli!...Mahlukata şefkat elini uzatabilmeli,insanlığa hizmet edebilmeli,gönül kazanabilmeli,dua alabilmeli...Hasılı ''insanca yaşayabilmeli...''
Evet;bunun içinse saflarımızı iyi belli etmeli...ve bir Yunus misali şöyle diyebilmeli;
''Yunus Emre der hoca,ister var bin Hacca;hepsinden iyice,bir gönle girebilmektir...
Muhabbetlerimle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder